مدیریت ایمنی بیولوژیک

بهترین روش های مدیریت ایمنی بیولوژیک

ایمنی زیستی ترکیبی از شیوه های مدیریتی است که برای جلوگیری از ورود و انتقال بیماری ها و عوامل بیماری زا به گله طراحی شده است. پیشگیری از ورود بیماری به گله جزء کلیدی طرح مدیریت سلامت گله محسوب می شود. روش هایی که به طور معمول با یک برنامه بهداشتی ایمنی مرتبط هستند عبارتند از بهداشت انبار غله و حمل و نقل ، کنترل جوندگان، سیاست های ورود کارگران و بازدید کنندگان و دیگر اقدامات امنیتی عمومی مزرعه است.

اگر یک بیماری در حال حاضر در یک یا چند بخش گله وجود داشته باشد، این سیستم ایمنی می تواند به جلوگیری از گسترش بیماری به سایر بخش ها کمک کند. با این حال، تمام اقدامات بیولوژیکی باید بر پیشگیری از ورود بیماری متمرکز شوند.

انتقال بیماری

دانستن اینکه چگونه بیماری های دام می توانند به یک گله (به طور مستقیم و غیر مستقیم) وارد شده و چگونه گسترش می یابند ، می توانند در ایجاد یک طرح بیولوژیکی برای گله کمک کنند.

دام ها در معرض بسیاری از بیماری های مختلف قرار دارند بیماری ها توسط عوامل بیماری زا که می تواند باکتری، ویروسی یا انگلی باشد ایجاد می شوند.
بیماری های شایع دام ها می توانند به روش های مختلف پخش یا انتقال پیدا کنند. هنگامی که دام ها از مزارع مختلف به مزرعه یا منطقه دیگر منتقل می شوند و با دام های دیگر با وضعیت بهداشتی متفاوت ترکیب می شوند، خطر ابتلا به بیماری ممکن است بالا باشد. بنابراین، یک طرح بیولوژیکی باید با توجه به انتقال بیماری ها ، سعی کند تا حد امکان انتقال این بیماری ها را به حداقل برساند.

نظارت بر حمل و نقل

ارگانیسم هایی که باعث ایجاد بیماری در دام ها می شوند، مانند باکتری ها، ویروس ها و انگل ها، می توانند در گستره ای از مواد زنده بمانند، به طوری که آنها می توانند به راحتی بیماری را گسترش دهند. مواد آلی (تراشه، کود)، تغذیه ، آب، گل و برف می توانند همه بیماری ها را از محلی به محل دیگر انتقال دهند.

تحقیقات زیادی در مورد خطر آلودگی متقاطع از طریق شیوه های حمل و نقل انجام شده است.

چکمه های آلوده، لباس، تریلر، بیل، پانل های مرتب سازی و لباس های مردم همه خطرات بالقوه هستند.

اعمال یک خط جداسازی و سایر اقدامات ایمنی زیستی در مزرعه ای که به پاکیزگی مربوط می شوند، راه های زیادی برای ارائه حفاظت در فعالیت های حمل و نقل می باشد. فعالیت های دیگر، مانند راه رفتن در یک انبار آلوده ، می تواند خطر بیماری را افزایش می دهد زیرا چکمه ها و تریلر ها می توانند آلوده شوند.

با استفاده از خطوط جداسازی

اگر یک خط جداسازی در یک مزرعه ایجاد و نگهداری نشود، امنیت زیستی به دست نیامده است. ممکن است چندین خط در یک سایت ایجاد شود، چرا که امنیت بیولوژیک نه تنها بعلت در معرض قرار گرفتن از بیرون میسر می باشد، بلکه گسترش جانبی در داخل خود مزرعه هم ممکن است اتفاق بیفتاد.

در اصل پایه، یک خط جداسازی ناحیه خارجی (آلوده) و ناحیه داخلی (تمیز) منطقه را مشخص می کند.

کنترل حیات وحش، جوندگان و آفات

حیات وحش، پرندگان، جوندگان، و سایر آفات می تواند به راحتی بسیاری از بیماری ها را منتقل و به خطربیندازند. محدود کردن تماس با این حیوانات سلامت دام را حفظ خواهد کرد. شیوه های اولیه باید در جهت جلوگیری از ورود حیوانات ناخواسته به امکانات مانند تزیین مناطق حفاظت شده، از بین بردن منابع غذایی است که می تواند مردم را جذب کند، مناطق ناشی از استریل را بکار می گیرد و در صورت لزوم به طور مناسب از بین بروند.

بهداشت در مزرعه

ضدعفونی صحیح امکانات و تجهیزات به این معنی است که آن ها را تا حد امکان عاری از آلودگی نگه می دارد. ارگانیسم هایی که باعث ایجاد بیماری دردام می شوند می توانند در انواع مختلفی از مواد زنده بمانند. تمیز کردن، ضدعفونی کردن و خشک کردن امکانات، بخش مهمی از بهداشت روزانه و یک جزء کلیدی از یک برنامه امنیتی بیولوژیکی است که می تواند سطح بیماری هایی را که باعث بیماری می شود را تا حد امکان حفظ کند.