کدهای CFI

با گسترش بازار سرمایه و افزایش تعداد ابزارهای مالی، نیاز به استانداردهای شناسایی دقیق و استاندارد برای این ابزارها بیشتر شده است. کدهای CFI یک استاندارد جهانی برای شناسایی و دسته‌بندی ابزارهای مالی هستند. این کدهای ساخت ایزو با تعیین یک کد 6حرفی برای هر نوع ابزار مالی، به شناسایی دقیق و ساده‌تر این ابزارها کمک می‌کنند. در ادامه، به بررسی کدهای CFI به عنوان یک استاندارد جهانی برای شناسایی ابزارهای مالی در بازار سرمایه می‌پردازیم.

ابزار مالی چیست؟

ابزارهای مالی دارایی‌هایی هستند که می‌توان آن‌ها را معامله کرد، می‌توان آن‌ها را به عنوان بسته‌های سرمایه‌ای که ممکن است معامله شوند هم در نظر گرفت. این دارایی‌ها می‌توانند به شکل وجه نقد، یک حق قراردادی برای تحویل یا دریافت وجه نقد یا نوع دیگری از ابزار مالی، یا شواهدی مبنی بر مالکیت شخص در یک واحد تجاری باشند. درواقع ابزارهای مالی می‌توانند اسناد واقعی یا مجازی باشند که نشان دهنده یک قرارداد حقوقی شامل هر نوع ارزش پولی است. ابزارهای مالی مبتنی بر حقوق صاحبان سهام نشان‌دهنده مالکیت یک دارایی است.

ابزارهای مالی به دو نوع زیر تقسیم می‌شوند:

• ابزارهای نقدی: ارزش ابزارهای نقدی مستقیماً تحت تأثیر بازارها است و بر اساس آن‌ها تعیین می‌شوند. این‌ موارد می‌توانند اوراق بهاداری باشند که به راحتی قابل انتقال هستند.
• ابزارهای مشتقه: ارزش و ویژگی‌های ابزارهای مشتقه بر اساس اجزای اساسی خودرو، مثل دارایی‌ها، نرخ‌های بهره یا شاخص‌ها است.

نمونه‌هایی از ابزارهای مالی شامل سهام، صندوق‌های قابل معامله در بورس، اوراق قرضه، گواهی‌های سپرده، صندوق‌های سرمایه‌گذاری متقابل، وام‌ها و قراردادهای مشتقه و غیره است.

کدهای  CFI چیست؟

«Classification of Financial Instruments» یا CFI، یک کد 6 حرفی است که برای شناسایی و دسته‌بندی ابزارهای مالی به کار می‌رود. این کدها توسط سازمان استانداردسازی بین‌المللی (ISO) تعیین شده‌اند. هر نوع ابزار مالی، مثل سهام، اوراق بهادار، مشتقات مالی و غیره، یک کد CFI منحصر به فرد و مشخص دارند. این کدها برای شناسایی و مقایسه ابزارهای مالی در بازار سرمایه بسیار حائز اهمیت هستند.

کدهای CFI یک استاندارد جهانی برای شناسایی و دسته‌بندی ابزارهای مالی هستند. این کدها با بهبود دقت و سادگی در شناسایی ابزارهای مالی، در بازارهای مالی جهانی بسیار حائز اهمیت هستند.

تاریخچه کدهای CFI در بازارهای مالی به چه زمانی می‌رسد؟

 کدهای CFI در بازارهای مالی از دهه 1990 میلادی شکل گرفتند. در ابتدا، این کدها برای شناسایی ابزارهای مالی در بورس‌های آمریکا به کار گرفته شدند و سپس به بازارهای مالی دیگری از جمله اروپا، آسیا و استرالیا گسترش یافتند. در حال حاضر، استفاده از کدهای CFI در بازارهای مالی جهانی بسیار رایج است و به شناسایی و دسته‌بندی ابزارهای مالی به شکل دقیق و استاندارد کمک می‌کند.

ایده ارائه کدهای CFI را چه کسانی ارائه دادند؟

ایده ارائه کدهای CFI به منظور شناسایی و دسته‌بندی ابزارهای مالی، از سوی گروهی از متخصصان بورس و بازار سرمایه در آمریکا ارائه شد. این گروه، با همکاری سازمان استانداردسازی بین‌المللی  (ISO)، کدهای CFI را طراحی و تعریف کردند و به عنوان یک استاندارد برای شناسایی ابزارهای مالی در بازار سرمایه، به کار گرفتند.

این استاندارد در حال حاضر در بازارهای مالی جهانی، از جمله بورس‌ها و صرافی‌های بزرگ، به عنوان یکی از مهم‌ترین استانداردهای شناسایی ابزارهای مالی به کار گرفته می‌شود.

چرا بازارهای مالی به کدهای CFI نیاز دارند؟

با گسترش بازارهای مالی و افزایش تعداد ابزارهای مالی، نیاز به یک استاندارد جهانی برای شناسایی دقیق و استاندارد این ابزارها بیشتر شده است. استفاده از کدهای CFI به بازارهای مالی کمک می‌کند تا با داشتن یک کد 6 حرفی برای هر نوع ابزار مالی، به شناسایی دقیق و ساده‌تر این ابزارها بپردازند. به این ترتیب، می‌توان تعداد بیشتر و متنوعی از ابزارهای مالی را در بازار سرمایه به کار گرفت و با اطمینان بیشتری در این بازار فعالیت کرد.

استفاده از کدهای CFI به شناسایی سریع‌تر و دقیق‌تر ابزارهای مالی در بازار سرمایه کمک می‌کند و از اشتباهات در شناسایی و دسته‌بندی این ابزارها جلوگیری می‌کند.. به این ترتیب، بازارهای مالی به کدهای CFI نیاز دارند تا به شناسایی و دسته‌بندی دقیق‌تر و سریع‌تر ابزارهای مالی بپردازند.

اگر از کدهای CFI در بازارهای مالی استفاده نکنیم چه اتفاقی رخ می‌دهد؟

استفاده از کدهای CFI در بازارهای مالی برای شناسایی و دسته‌بندی ابزارهای مالی بسیار حائز اهمیت است. اگر از این کدها استفاده نشود، ممکن است شناسایی و مقایسه ابزارهای مالی در بازار سرمایه دشوار شود و به وجود نیازهای متفاوت برای دسته‌بندی ابزارهای مالی در بازارهای مختلف، منجر به ایجاد ابهامات و کاهش شفافیت در بازار سرمایه شود.

به علاوه، عدم استفاده از کدهای CFI ممکن است باعث اشتباه در شناسایی ابزارهای مالی و مشکلات در معاملات و سایر فعالیت‌های بازار سرمایه شود. با این حال، استفاده از کدهای CFI تنها یکی از موارد مهم در شناسایی و دسته‌بندی ابزارهای مالی است و برای شفافیت بیشتر در بازار سرمایه، استفاده از سایر استانداردها و رویه‌های مربوط به شناسایی و دسته‌بندی ابزارهای مالی هم لازم است.

مزایای استفاده از کدهای cfi چیست؟

استفاده از کدهای CFI در بازار سرمایه دارای مزایای متعددی است. برخی از این مزایا عبارتند از:

1. دسته‌بندی دقیق‌تر ابزارهای مالی: با استفاده از کدهای CFI به‌جای نام‌ها و توضیحات طولانی، ابزارهای مالی با یک کد دسته‌بندی می‌شوند که امکان شناسایی و دسته‌بندی دقیق‌تر و سریع‌تر آن‌ها را فراهم می‌کند.

2. کاهش ابهامات در بازارهای مالی: استفاده از کدهای CFI در بازار سرمایه، برای کاهش ابهامات مربوط به شناسایی و دسته‌بندی ابزارهای مالی مؤثر است.

3. سهولت در مقایسه ابزارهای مالی: استفاده از کدهای CFI باعث می‌شود که مقایسه ابزارهای مالی در بازار سرمایه ساده‌تر شود، چرا که ابزارهای مشابه با همان کد CFI دسته‌بندی می‌شوند.

4. ارتباط بیشتر با بازارهای جهانی: استفاده از کدهای CFI به بازارهای مالی در سراسر جهان کمک می‌کند تا با یکدیگر در ارتباط باشند و به سادگی ابزارهای مالی را مقایسه کنند.

5. کاهش خطاها در تراکنش‌های مالی: استفاده از کدهای CFI در تراکنش‌های مالی باعث کاهش خطاهای مربوط به اشتباه در شناسایی و دسته‌بندی ابزارهای مالی می‌شود.

ایزوهای مرتبط با کدهای CFI چه هستند؟

دو استاندارد ISO زیر با کدهای CFI مرتبط هستند:

ایزو 10962: این استاندارد به عنوان استاندارد جهانی برای شناسایی ابزارهای مالی در بازار سرمایه تعریف شده است. این استاندارد به‌عنوان مرجع اصلی برای تعریف کدهای CFI و شناسایی ابزارهای مالی استفاده می‌شود.

ایزو 6166: این استاندارد به‌عنوان استاندارد جهانی برای شناسایی اوراق بهادار معاملاتی (ISIN) تعریف شده است. این استاندارد برای شناسایی دقیق‌تر و ساده‌تر اوراق بهادار معاملاتی به‌ کار می‌رود، که از جمله این اوراق بهادار می‌توان به سهام، اوراق قرضه و اوراق تسهیلاتی اشاره کرد.

ایزو 10962 چه ملزوماتی دارد؟

استاندارد ایزو 10962 ملزومات زیر را برای شناسایی و دسته‌بندی ابزارهای مالی در بازار سرمایه تعریف می‌کند:

1. تعریف دقیق ابزارهای مالی: استاندارد ایزو 10962 برای هر نوع ابزار مالی، یک کد 6 حرفی تعریف می‌کند که به‌عنوان شناسه‌ی آن ابزار مالی در بازار سرمایه استفاده می‌شود.

2. توضیحات جامع در مورد هر کد CFI: برای هر کد CFI، ایزو 10962 توضیحات جامعی دارد که شامل اطلاعاتی از قبیل نوع ابزار مالی، نوع سرمایه‌گذاری، نوع بازار و محدوده‌ی کاربرد آن ابزار مالی می‌شود.

3. پوشش جامع برای ابزارهای مالی مختلف: استاندارد ایزو 10962 برای تمامی ابزارهای مالی مورداستفاده در بازار سرمایه، از جمله سهام، اوراق قرضه، صندوق‌های سرمایه‌گذاری و مشتقات مالی، کد CFI تعریف کرده است.

4. سادگی و قابلیت استفاده در سطح بین‌المللی: استفاده از کدهای CFI طبق استاندارد ایزو 10962، به‌راحتی در سطح بین‌المللی قابل‌استفاده است و برای شناسایی ابزارهای مالی در سراسر جهان استفاده می‌شود.

5. سازگاری با استانداردهای مرتبط: استاندارد ایزو 10962 با سایر استانداردهای مرتبط در بازار سرمایه مثل ISIN، به‌خوبی سازگار است و ترکیبی از این استانداردها باعث بهبود شفافیت و کاهش ابهامات در بازار سرمایه می‌شود.

ایزو 10962 چه دامنه‌ای را پوشش می‌دهد؟

ایزو 10962 به عنوان استاندارد جهانی برای شناسایی و دسته‌بندی ابزارهای مالی، دامنه گسترده‌ای از ابزارهای مالی را پوشش می‌دهد. برای مثال، این استاندارد برای شناسایی و دسته‌بندی ابزارهای مالی مثل سهام، اوراق قرضه، اوراق بهادار مشارکت، صندوق‌های سرمایه‌گذاری، مشتقات مالی و ابزارهای مالی ساختگی از کدهای CFI استفاده می‌کند.

استاندارد ایزو 10962 به تمامی ابزارهای مالی مورداستفاده در بازار سرمایه که نیاز به شناسایی دقیق دارند، کد CFI اختصاص می‌دهد.

ایزو 10962 برای چه شرکت‌ها، نهادها،  سازمان‌ها و مؤسسات مالی مفید است؟

استاندارد ایزو 10962 برای تمامی شرکت‌ها، نهادها، سازمان‌ها و مؤسسات مالی که در بازار سرمایه فعالیت می‌کنند، مفید است. برای مثال، این استاندارد برای شرکت‌های مشاوره‌ی سرمایه‌گذاری، شرکت‌های بورس، شرکت‌های مالی، شرکت‌های سرمایه‌گذاری، بانک‌ها و سایر مؤسسات مالی که به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم در بازار سرمایه فعالیت می‌کنند، بسیار مهم است.

با استفاده از استاندارد ایزو 10962، این شرکت‌ها و مؤسسات مالی می‌توانند به‌صورت دقیق‌تر و ساده‌تر ابزارهای مالی را شناسایی و دسته‌بندی کنند. این استاندارد به‌عنوان مرجع اصلی برای تعریف کدهای CFI و شناسایی ابزارهای مالی در بازار سرمایه، به شرکت‌ها و مؤسسات مالی کمک می‌کند تا با شفافیت بیشتری به‌صورت بین‌المللی در بازار سرمایه فعالیت کنند. استفاده از استاندارد ایزو 10962 همچنین می‌تواند به کاهش ابهامات، افزایش کارایی و سرعت در تراکنش‌های مالی، افزایش شفافیت و کاهش خطاهای مرتبط با شناسایی اشتباه ابزارهای مالی منجر شود.

ایزو 10962 به چه مورادی می‌پردازد؟

مفاهیم اصلی مطرح‌شده در ایزو 10962 عبارتند از:

1. کد CFI: کد CFI به‌عنوان شناسۀ اختصاصی هر نوع ابزار مالی در بازار سرمایه استفاده می‌شود.

2. نوع ابزار مالی: هر کد CFI برای یک نوع خاص از ابزارهای مالی تعریف شده است، مثل سهام، اوراق قرضه، صندوق‌های سرمایه‌گذاری و مشتقات مالی.

3. نوع سرمایه‌گذاری: هر کد CFI همچنین نوع سرمایه‌گذاری را هم مشخص می‌کند. برای مثال، یک کد CFI می‌تواند شامل نوع سرمایه‌گذاری در بورس باشد یا نوع سرمایه‌گذاری در بانک‌ها.

4. بازار: هر کد CFI همچنین بازاری را که ابزار مالی در آن معامله می‌شود را مشخص می‌کند. مثلاً بازار خارج از بورس.

5. محدوده‌ی کاربرد: هر کد CFI محدوده کاربرد خود را هم مشخص می‌کند. برای مثال، یک کد CFI می‌تواند به ابزارهای مالی محدود به کشور خاصی در دسترس باشد. 

ایزو 6166 چه ملزوماتی دارد؟

استاندارد ایزو 6166 یک استاندارد جهانی برای شناسایی اوراق بهادار معاملاتی (ISIN) است و ملزومات زیر را برای شناسایی دقیق و یکتای اوراق بهادار دارد:

1. تعریف دقیق ISIN: استاندارد ایزو 6166 برای هر اوراق بهادار، یک شناسه 12 رقمی تعریف می‌کند که به‌عنوان شناسه‌ی آن اوراق بهادار در بازار سرمایه استفاده می‌شود.

2. توضیحات جامع در مورد هر ISIN: برای هر ISIN، استاندارد ایزو 6166 شامل توضیحات جامعی است که شامل اطلاعاتی از قبیل کشور صادرکننده، نوع اوراق بهادار و نوع سرمایه‌گذاری می‌شود.

3. پوشش جامع برای اوراق بهادار مختلف: استاندارد ایزو 6166 برای تمامی اوراق بهادار معاملاتی، از جمله سهام، اوراق قرضه، صندوق‌های سرمایه‌گذاری و اوراق بهادار مشارکت، شناسه ISIN تعریف کرده است.

4. سازگاری با استانداردهای مرتبط: استاندارد ایزو 6166 با سایر استانداردهای مرتبط در بازار سرمایه مانند CFI به‌خوبی سازگار است و ترکیبی از این استانداردها باعث بهبود شفافیت و کاهش ابهامات در بازار سرمایه می‌شود.

5. سادگی و قابلیت استفاده در سطح بین‌المللی: استفاده از ISIN طبق استاندارد ایزو 6166، به‌راحتی در سطح بین‌المللی قابل‌استفاده است و برای شناسایی دقیق‌تر و ساده‌تر اوراق بهادار معاملاتی به‌کار می‌رود.

6. تطابق با قوانین بین‌المللی: استفاده از ISIN طبق استاندارد ایزو 6166، با قوانین و مقررات بین‌المللی در بازار سرمایه تطابق دارد و به‌عنوان شناسه‌ی رسمی اوراق بهادار در بازار سرمایه استفاده می‌شود. 

استاندارد ایزو 6166 با سایر استانداردهای مرتبط در بازار سرمایه مثل CFI به‌خوبی سازگار است و ترکیبی از این استانداردها باعث بهبود شفافیت و کاهش ابهامات در بازار سرمایه می‌شود.

تفاوت ایزو 10962 و ایزو 6166 چیست؟

استاندارد ایزو 6166 یک استاندارد برای شناسایی اوراق بهادار معاملاتی (ISIN) است، در حالی که استاندارد ایزو 10962 یک استاندارد برای شناسایی ابزارهای مالی (Financial Instruments) است.

به‌ طور کلی، استاندارد ایزو 6166 برای شناسایی دقیق و یکتای اوراق بهادار در بازار سرمایه استفاده می‌شود، در حالی که استاندارد ایزو 10962 برای شناسایی دقیق و یکتای ابزارهای مالی مثل قراردادهای آتی، گزینه‌ها و سایر ابزارهای مالی استفاده می‌شود.

تفاوت کدهای CFI با کدهای ISIN چیست؟

هر دو کد CFI و ISIN برای شناسایی دقیق‌تر ابزارهای مالی مورداستفاده قرار می‌گیرند، اما در جزئیات متفاوت هستند.کد CFI  یک سیستم شناسایی برای ابزارهای مالی است که توسط بانک‌ها و بورس‌ها برای شناسایی دقیق‌تر ابزارهای مالی مورداستفاده قرار می‌گیرد. این کد، شامل 6 کاراکتر است و شامل اطلاعاتی مثل نوع ابزار مالی، شرکت صادرکننده و کشور صادرکننده می‌شود.

کاراکتر اول در کد CFI نشان‌دهنده دسته‌ای است که ابزار به آن تعلق دارد: سهام، ابزارهای سرمایه‌گذاری جمعی، ابزار بدهی، استحقاق (حقوق) یا ضمانت‌نامه‌ها، معاملات آتی، مبادلات، گزینه‌های فهرست نشده و فهرست ‌شده، نقاط، پیش‌فروش‌ها، استراتژی‌ها، تأمین مالی ، ابزار ارجاع و غیره (متفرقه).

کاراکتر دوم به گروه‌های خاصی در هر دسته اشاره دارد. چهار کاراکتر دیگر هم به ویژگی‌های اصلی هر گروه اشاره دارند. از سوی دیگر، کد ISIN (International Securities Identification Number) یک شناسه بین‌المللی برای ابزارهای مالی است که شامل ۱۲ کاراکتر عددی و حرفی است. این کد توسط بانک‌ها و بورس‌ها برای شناسایی دقیق‌تر ابزارهای مالی مورداستفاده قرار می‌گیرد. این کد، شامل کشور، نوع ابزار مالی و کد شرکت است.

• تعداد کاراکتر: کد CFI شامل 6 کاراکتر است، در حالی که کد ISIN شامل 12 کاراکتر عددی و حرفی است.
• اطلاعات شامل شده: در کد CFI، اطلاعاتی مثل نوع ابزار مالی، شرکت صادرکننده و کشور صادرکننده می‌شود، در حالی که در کد  ISIN، اطلاعاتی مثل کشور، نوع ابزار مالی و کد شرکت است.
• استفاده در بازارهای مالی: کد CFI بیشتر در بازارهای اروپایی مورداستفاده قرار می‌گیرد، در حالی که کد ISIN  بیشتر در سراسر جهان مورداستفاده قرار می‌گیرد.

در کل، هر دو کد در شناسایی دقیق‌تر ابزارهای مالی مؤثرند اما در موارد خاصی ممکن است یکی از آن‌ها برای یک بازار مالی خاص، مناسب‌تر باشد.

برای گرفتن کدهای CFI چه باید انجام بدهیم؟

کد CFI برای هر ابزار مالی به صورت خودکار تولید می‌شود. برای دریافت کد CFI برای یک ابزار مالی، می‌توانید با شرکت صادرکننده یا دارنده‌ی ابزار مالی تماس بگیرید و درخواست کنید که کد CFI برای این ابزار مالی تولید و به شما ارائه شود. همچنین، برخی سایت‌های مالی هم امکان جستجو برای کد CFI را برای ابزارهای مالی مختلف فراهم می‌کنند.

سؤالات متداول

کد CFI چیست؟

CFI مخفف عبارت Classification of Financial Instruments است و به کدهایی گفته می‌شود که برای شناسایی دقیق ابزارهای مالی در بازار سرمایه به‌کار می‌روند.

چه کسانی از کدهای CFI استفاده می‌کنند؟

شرکت‌های سرمایه‌گذاری، بانک‌ها، بورس‌ها و سایر نهادهای مالی از این کدها برای شناسایی دقیق ابزارهای مالی در سیستم‌های خود استفاده می‌کنند.

چه نوع ابزارهای مالی‌ای با استفاده از کدهای CFI شناسایی می‌شوند؟

کدهای CFI برای شناسایی دقیق بیش از ۲۰۰ نوع ابزار مالی استفاده می‌شود. این شامل ابزارهایی مثل سهام، اوراق قرضه، قراردادهای آتی و سایر ابزارهای مالی می‌شود که در بازار سرمایه معامله می‌شوند